مناسبات اقتصادی رایج در ایران، امروز بیش از هر وقت دیگری دارای اهمیت و در خور توجه است. کشوری با نیروی عظیم جوان با منابع طبیعی بسیار غنی در آستانه مجادلات قدرت طلبانهء منطقه ای آنچنان اقتصاد خود را دست به گریبان سیاست نموده است که تصور عواقب این روند هم نگران کننده است چه برسد به تحقق نتایج حاصل از این سیاست.
در آستانه جیره بندی بنزین و آماده سازی مردم برای روزهای سختتر اقتصادی، دولت محترم با تایید و حمایت همه جانبهء مقام رهبری وعده بخششهای مالی و اعتباری را در نزد دیگر کشورهای جهان هر روز بالاتر می برد. ساخت پالایشگاه و جاده و منزل مسکونی در دیگر نقاط جهان امری است پسندیده و قابل تعریف سیاسی اما اجرای اینچنین برنامه هایی در اولویتهای مردم ایران قرار نداشت و به خاطر چنین دست و دل بازیهایی هم آقای احمدی نژاد از مردم رای نگرفتند.
قولهای متعدد ایشان مبتنی بر بهبودی اوضاع مالی و اجتماعی مردم می بود و نه مردم لبنان، نیکاراگوئه، ونزوئلا، تاجیکستان و خلاصه نیمی از آفریقا.... این حاتم بخشی ها در پش روی چشمان گرسنه کودکان ایرانی و بی سرپناهان خانه آبا و اجدادیمان کدام وجدان بیداری را آزار نمی دهد؟ در کشوری که مردان جوانش در پی یافتن لقمه نانی سر از افغانستان و دخترکان معصومش در دست برادران مسلمان عربمان، آواره شده اند کدام ایرانی وطن پرستی می پذیرد ژست های انسان دوستانهء آقایان را؟
ملتی که از کمبود بنزین فرزندان خود را در حسرت مسافرت تابستانی گذاشت در وحشت فردای بازگشایی مدارس و نبود بنزین کافی برای رساندن بچه ها به مدرسه به چه کنم چه کنم افتاده چطور می تواند ببیند که به اصطلاح ریس جمهور افتاده و مردمیش فقط در سفرهای مرداد و شهریور ماه به کشورهای الجزایر، بلاروس، افغانستان، ترکمنستان و قرقیزستان چه مقدار تعهد مالی برای کشور و مردم نیازمندش ایجاد کرده است؟ با هر سفر ایشان به گوشه کنار جهان در واقع جیره ناچیز مردم از ثروت ملیشان ناچیزتر می شود.
با استناد به گزارش آقای مصری وزیر رفاه و تامین اجتماعی در تاریخ بیستم مرداد ماه امسال در صحن عمومی مجلس 9.25میلیون نفر ایرانی در زیر خط فقر کامل زندگی می کنند که معادل 14 درصد از جمعیت فعلی ایران است. کمک های سیاسی نیکاراگوئه مگر چیست و چگونه ارزیابی شده است که آقای احمدی نژاد از کیسهء مردم 350 میلیون دلار برای آن پرداخت می نمایند.؟ تامین هزینه ساخت ده هزار واحد مسکونی در کشوری که با ما هیچگونه رابطه استراتژیک، اقتصادی و سیاسی جدی ندارد به چه منظور باید از طرف رهبری مورد دفاع باشد و هرگونه نقدی به آن گناه و خیانت تلقی شود؟ مگر این کشور ارثیه ء سیاسی آقایان است که چنین بی منطق و جواب برایش حکم صادر می کنند؟
سخنان آقای قالیباف شهردار تهران درتاریخ هشتم مرداد درجمع مدیران آتش نشانی آنچنان وحشت را بر وجودم مستولی کرد که نتوانستم صبورانه این همه بی سیاستی و بی خردی آقایان را تاب بیاورم. آقای قالیباف با حالتی آشفته اذعان داشت که ذخیره بنزین و گازوئیل موجود سازمان آتش نشانی در حد کفایت برای فقط نیمی از یگان عملیاتی میباشد آن هم تا پایان هفته. چنین اعترافاتی از طرف مقامات حکومتی عواقب سیاسی نا خوشایندی در پی خواهد داشت و مقام رهبری بارها هرگونه خبری را که منجر به تضعیف دولت و عملکرد سیاسیش شود را حرام دانسته اند. اما وجدان بیدار را با دستور حکومتی هم نمی توان به سکوت ابدی سپرد. اگر چه این اشارات هرگز در سطح جامعه انتشار نمی یابد اما جامعه اندیشه ساز جوان ایرانی با ابزاری نوین چون و بلاگ، می بایست هر چه بیشتر برای آزادی اندیشه تلاش نماید. به امید روزی که بتوان آزادانه بذر اندیشه را در مزرعه ذهن جوان ایرانی بارور نمود.
در آستانه جیره بندی بنزین و آماده سازی مردم برای روزهای سختتر اقتصادی، دولت محترم با تایید و حمایت همه جانبهء مقام رهبری وعده بخششهای مالی و اعتباری را در نزد دیگر کشورهای جهان هر روز بالاتر می برد. ساخت پالایشگاه و جاده و منزل مسکونی در دیگر نقاط جهان امری است پسندیده و قابل تعریف سیاسی اما اجرای اینچنین برنامه هایی در اولویتهای مردم ایران قرار نداشت و به خاطر چنین دست و دل بازیهایی هم آقای احمدی نژاد از مردم رای نگرفتند.
قولهای متعدد ایشان مبتنی بر بهبودی اوضاع مالی و اجتماعی مردم می بود و نه مردم لبنان، نیکاراگوئه، ونزوئلا، تاجیکستان و خلاصه نیمی از آفریقا.... این حاتم بخشی ها در پش روی چشمان گرسنه کودکان ایرانی و بی سرپناهان خانه آبا و اجدادیمان کدام وجدان بیداری را آزار نمی دهد؟ در کشوری که مردان جوانش در پی یافتن لقمه نانی سر از افغانستان و دخترکان معصومش در دست برادران مسلمان عربمان، آواره شده اند کدام ایرانی وطن پرستی می پذیرد ژست های انسان دوستانهء آقایان را؟
ملتی که از کمبود بنزین فرزندان خود را در حسرت مسافرت تابستانی گذاشت در وحشت فردای بازگشایی مدارس و نبود بنزین کافی برای رساندن بچه ها به مدرسه به چه کنم چه کنم افتاده چطور می تواند ببیند که به اصطلاح ریس جمهور افتاده و مردمیش فقط در سفرهای مرداد و شهریور ماه به کشورهای الجزایر، بلاروس، افغانستان، ترکمنستان و قرقیزستان چه مقدار تعهد مالی برای کشور و مردم نیازمندش ایجاد کرده است؟ با هر سفر ایشان به گوشه کنار جهان در واقع جیره ناچیز مردم از ثروت ملیشان ناچیزتر می شود.
با استناد به گزارش آقای مصری وزیر رفاه و تامین اجتماعی در تاریخ بیستم مرداد ماه امسال در صحن عمومی مجلس 9.25میلیون نفر ایرانی در زیر خط فقر کامل زندگی می کنند که معادل 14 درصد از جمعیت فعلی ایران است. کمک های سیاسی نیکاراگوئه مگر چیست و چگونه ارزیابی شده است که آقای احمدی نژاد از کیسهء مردم 350 میلیون دلار برای آن پرداخت می نمایند.؟ تامین هزینه ساخت ده هزار واحد مسکونی در کشوری که با ما هیچگونه رابطه استراتژیک، اقتصادی و سیاسی جدی ندارد به چه منظور باید از طرف رهبری مورد دفاع باشد و هرگونه نقدی به آن گناه و خیانت تلقی شود؟ مگر این کشور ارثیه ء سیاسی آقایان است که چنین بی منطق و جواب برایش حکم صادر می کنند؟
سخنان آقای قالیباف شهردار تهران درتاریخ هشتم مرداد درجمع مدیران آتش نشانی آنچنان وحشت را بر وجودم مستولی کرد که نتوانستم صبورانه این همه بی سیاستی و بی خردی آقایان را تاب بیاورم. آقای قالیباف با حالتی آشفته اذعان داشت که ذخیره بنزین و گازوئیل موجود سازمان آتش نشانی در حد کفایت برای فقط نیمی از یگان عملیاتی میباشد آن هم تا پایان هفته. چنین اعترافاتی از طرف مقامات حکومتی عواقب سیاسی نا خوشایندی در پی خواهد داشت و مقام رهبری بارها هرگونه خبری را که منجر به تضعیف دولت و عملکرد سیاسیش شود را حرام دانسته اند. اما وجدان بیدار را با دستور حکومتی هم نمی توان به سکوت ابدی سپرد. اگر چه این اشارات هرگز در سطح جامعه انتشار نمی یابد اما جامعه اندیشه ساز جوان ایرانی با ابزاری نوین چون و بلاگ، می بایست هر چه بیشتر برای آزادی اندیشه تلاش نماید. به امید روزی که بتوان آزادانه بذر اندیشه را در مزرعه ذهن جوان ایرانی بارور نمود.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر